Nie taki diabeł straszny? ADHD 

To właśnie ten moment, kiedy przekazano Ci informacje dotyczącą Twojego dziecka: „Pani Kasiu, podejrzewamy u Mateusza nadpobudliwość psychoruchową (ADHD)…”

Czujesz, jakby ktoś zdzielił Cię obuchem…w głowie tysiąc myśli i jeszcze więcej pytań o to, jak to możliwe, na jakiej podstawie takie podejrzenia, co dalej? Przecież do tej pory nic nie wskazywało na jakiekolwiek nieprawidłowości w rozwoju.
Taka wiadomość może być przytłaczająca dla Ciebie i Twojej rodziny. Może ją usłyszeć, każdy z nas, gdyż ADHD przejawia kilka postaci i nie każda z nich jest związana z nadpobudliwością. Nie każdą udaje się od razu  wychwycić.

Oto kilka elementów, które będą pomocne podczas podróży w świat ADHD.

[su_quote]ADHD to nie wyrok, to nauka życia w inny sposób, nie gorszy, wręcz przeciwnie, bo w bardziej wrażliwy i uważny.”[/su_quote]

1. ADHD nie jest wynikiem niewłaściwego rodzicielstwa czy braku dyscypliny

ADHD jest neurobiologicznym stanem, wywoływanym przez wiele czynników ryzyka. W szczególności dotyczy dzieci, które posiadają genetyczne predyspozycje i dotyka około 5 do 8 procent dzieci w wieku szkolnym. Z badań wynika, że ma silne podłoże genetyczne i związane jest z różnicami w rozwoju mózgu. Nie oznacza to, że mózg nie jest w pełni wykształcony, a jedynie, że różni się nieco budową, czego efektem może być niedobór pewnych substancji chemicznych (zwłaszcza, neuroprzekaźników dopaminy i noradrenaliny), które regulują efektywność, z jaką przebiega hamowanie zachowania, utrzymywanie uwagi i kontrolowanie nastroju.

To na co chciałabym zwrócić Waszą uwagę, to fakt, że ADHD nie jest wynikiem niewłaściwego rodzicielstwa czy braku dyscypliny w domu. Nie jest również spowodowane zbyt dużą ilością spożywanego cukru lub nadmiarem czasu spędzonego przez telewizorem. Ważne byśmy zrozumieli, że podłożem ADHD są czynniki neurobiologiczne.

Dlaczego to tak istotne?

Dzięki zmianie myślenia o tym schorzeniu i jego przyczynach zdejmiemy z rodziców dzieci dotkniętych ADHD ogromny ciężar. Ciężar związany z odpowiedzialnością, poczuciem winy i wstydem, które towarzyszą im każdego dnia.

2. ADHD = czas potrzebny na zdobycie wiedzy i umiejętności funkcjonowania

ADHD jest złożonym i przewlekłym stanem, który u każdego dziecko może przebiegać w zupełnie inny sposób, z innym nasileniem. Wraz z wiekiem i kolejnymi wyzwaniami pojawiają się nowe zachowania, reakcje, które dotychczas nie występowały.

To zupełnie naturalne, że dziecko w zależności od etapu swojego rozwoju czy edukacji (szkoła podstawowa, liceum) aż do dorosłości (praca, małżeństwo i rodzicielstwo) przyjmuje różne schematy zachowania. Dotyczy to również dzieci dotkniętych ADHD. Dlatego tak ważne jest permanentne zdobywanie wiedzy z tego obszaru, o metodach i sposobach pracy z osobami z ADHD.

To co możesz już zrobić, to aktywnie działaj. Zdobywaj wiedzę o ADHD, rozwijaj siebie, swoje dziecko i rodzinę również w tym obszarze. Upewnij się, że Twoje dziecko jest aktywnym uczestnikiem podejmowanych przez nie zajęć zarówno szkolnych, jak i terapeutycznych.  Mów otwarcie o ADHD. Kieruj się nastawieniem ukierunkowanym na rozwiązania. Nie wstydź się. Nie jesteś z tym „problemem sam”, wystarczy, że o tym powiesz. Im wcześniej rozpoczniesz kompleksowe leczenie dziecka, tym szybciej wasze życie ustabilizuje swój rytm.

3. Bądź wsparciem dla swojego dziecka, naucz je dbania o własne dobro

Jako rodzice kochamy nasze pociechy bezwarunkowo i chcemy je chronić przynajmniej przed tym na co mamy wpływ. To do czego teraz będę Was zachęcała, jest wbrew pozorom również formą ochrony dziecka, sposobem na wypracowanie pewnych mechanizmów zaradczych. Dla rodziców  ich dziecko jest najlepsze i najwspanialsze, nie zamierzam tego negować, jednak w tym przypadku musimy pokusić się o nutkę obiektywizmu i dostrzec słabości naszej pociechy. Bardzo istotnym jest, aby dziecko wiedziało jakie obszary wymagają pracy i wsparcia, właśnie po to, by w razie potrzeby mogło wprowadzić strategie wspomagające przezwyciężanie trudności.

Tu zaczyna się nasza rola – rola rodzica. Od początku powinniśmy uczyć dziecko, że jest w stanie lepiej wykonać określone zadanie, jeżeli będzie poszukiwało najlepszych dla siebie sposobów rozwiązania oraz gdy bez skrępowania poprosi kogoś o pomoc, kiedy tylko będzie tego potrzebowało. Nie powinno również obawiać się wyrażania własnej opinii, dopóki robi to z szacunkiem dla współrozmówcy.

Dzięki samoświadomości, będzie ono w stanie lepiej radzić sobie ze spotykającymi je trudnościami, będzie bardziej asertywne i aktywne w poszukiwaniu rozwiązań oraz przystosowywaniu się do otoczenia. Łatwiej pozbędzie się słabości oraz rozwinie swoje silne strony.

Czasami można się zapędzić w pogoni za informacjami dotyczącymi leczenia zaburzeń, w poszukiwaniu nowych metod postepowania, lepszych rozwiązań. Jednak należy pamiętać, że równie ważne dla Waszej przyszłości jest wsparcie dziecka w zidentyfikowaniu i zrozumieniu swoich silnych stron oraz stworzenie warunków do osiągnięcia sukcesu.

4. Najbardziej skuteczną metodą leczenia ADHD jest podejście zespołowe, dostosowane do indywidualnych potrzeb dziecka

Zespół wsparcia powinien składać się z osób, które są bezpośrednio zaangażowane w codzienną opiekę nad dzieckiem: rodzice, nauczyciele, pediatrzy oraz każdy kto regularnie bierze udział w jego życiu i edukacji.

Członkowie zespołu powinni się ze sobą konsultować i ujednolicić sposób postępowania, wsparcia, monitorowania postępów w zakresie konkretnych celów i efektów edukacji oraz wdrożenia dostosowanych strategii leczenia. Takie zespołowe podejście pomaga dziecku poukładać jego świat i pokonywać trudności związane z ADHD.

Strategiami, które mogą być pomocne są: wprowadzone rytuały, konkretne procedury, jasna struktura, wsparcie w działaniu, sprecyzowane oczekiwania i konsekwencje, nagradzanie, które jest pomocne w kształtowaniu pożądanych zachowań i uczeniu pozytywnych umiejętności radzenia sobie ze stresem. Dla wielu dzieci integralną częścią leczenia będą również leki.

Nie ma „szybkiego sposobu na poprawę” lub „lekarstwa” na ADHD. Dla większości osób zmaganie z ADHD jest procesem trwającym całe życie. Jednak stosowanie wypracowanych strategii przy odpowiednim wsparciu pozwala na prowadzenie normalnego życia.

5. Staraj się oddzielić dziecko od jego zachowania

Trudności w kontrolowaniu impulsów lub regulowaniu aktywności, mogą być bardzo frustrujące zarówno dla dziecka, jak i dla jego otoczenia. Chociaż dzieci te są bardzo otwarte i pogodne to w związku z zaburzeniami wnoszonymi przez ADHD mogą mieć problem z komunikowaniem swoich potrzeb i oczekiwań dotyczących określonego zachowania.

Musimy pamiętać, że ich zachowania mogą być gwałtowne i często prowadzą do negatywnych reakcji ze strony równieśników i nauczycieli. Wspomniane reakcje natomiast bez wątpienia mają niekorzystny wpływ na rozwój dziecka.

Świadomość złożoności ADHD wynikająca z zaburzeń w neuroprzekaźnictwie oraz ograniczenia pewnych funkcji kontrolnych może pomóc rodzicom i nauczycielom zmienić perspektywę postrzegania tego problemu. Dodatkowo wiedza na ten temat pozwoli skorygować wzorce myślenia i stereotypy na temat dzieci z ADHD.

[su_quote]Pamiętajmy, że choć zachowanie jest złe i niewłaściwe, to dziecko absolutnie takie nie jest.[/su_quote]

Kiedy jesteś w trudnej sytuacji, gdzie pierwszoplanowym bohaterem jest dziecko, a raczej jego karygodne zachowanie pozostawiające wiele do życzenia, najlepiej jest odnaleźć w sobie siłę by przemilczeć to co chciałoby się powiedzieć. Cisza oraz głęboki oddech (lub dwa lub trzy oddechy) pomogą w zachowaniu spokoju oraz dadzą czas na wybór najbardziej efektywnego i korzystnego sposobu działania.

6. Rodzicielstwo dziecka z ADHD jest wyzwaniem

Wychowywanie dziecka jest wymagającym, emocjonalnym, satysfakcjonującym, ale często energetycznie wyczerpującym zadaniem. Kiedy dziecko ma ADHD, uczucia takie jak: potrzeba nadzorowania, monitorowania, weryfikowania efektów nauczania, tworzenie struktury, organizacja, ochrona i pielęgnacja są często pomnożone dziesięciokrotnie!

Dlatego tak ważna jest dbałość również o własne dobro. Każdego dnia wygospodaruj czas dla siebie. Otaczaj się pozytywnymi ludźmi. Dołącz do grupy wsparcia dla rodziców dzieci z ADHD . Rozwijaj i pielęgnuj swój związek, upewnij się, ty i Twój współmałżonek / partner macie te same oczekiwania, plany w stosunku do rodzicielstwa i przede wszystkim do siebie. Wysypiaj się, regularnie ćwicz i jedz zdrowo. Gdy ciało i umysł są zdrowe i silne, pojawia się więcej cierpliwości, energii i entuzjazmu do rozwiązywania pojawiających się trudności. Twoje dziecko natomiast skorzysta na tym najbardziej.

Jakie są Wasze doświadczenia w kontekście ADHD?

Podzielcie się ze mną swoimi przemyśleniami w komentarzu poniżej wpisu.

Informacje od Was są dla mnie ważne, gdyż pomagają mi się rozwijać i działają motywująco.

Jeśli podoba Ci się ten post i uważasz, że może być przydatny, to udostępnij go swoim znajomym na Facebook’u.

Dziękuję za odwiedziny i zapraszam ponownie  😉 .