Stałam przed drzwiami łazienki i uśmiechałam się słysząc chichot moich rozrabiaków, którzy zamiast rozbierać się do kąpieli, znaleźli inne, ciekawsze i jakże zabawne zajęcie ;-). Od tego momentu łazienka nabrała nowego wymiaru i wyglądu…
W ciągu dnia kilka razy przeglądałam listę zadań, które mam do zrobienia. Udało mi się je wykonać o czasie, no może w większości zmieściłam się w terminie… nie bądźmy drobiazgowi ;-). W każdym razie, wszyscy, cało i zdrowo dobrnęliśmy do końca dnia. Obyło się bez ran kłutych, tłuczonych i ciętych, a na drobne zadrapania wystarczył magiczny plasterek.
Podsumowując, ten dzień mogłam zaliczyć do udanych i przybić sobie symboliczną piątkę. Byłam naprawdę zadowolona do czasu, kiedy zaczęłam analizować wszystkie wydarzenia krok po kroku.
Moja radość nie trwała zbyt długo, ulga i satysfakcja zaczęły ewaluować w inne uczucia. Zamiast nich pojawiła się pustka i poczucie winy.
Osiągnięcia kończącego się dnia
Po całym dniu przestrzegania ustalonego planu i odhaczania kolejnych zrealizowanych zadań zdałam sobie sprawę, że nie poświęcałam czasu na świadome bycie z moimi urwisami, pełną obecność, taką nie tylko ciałem, ale i duchem. Na aktywną zabawę, szczerą radość i interakcję. Myśli o codziennych obowiązkach zdominowały mój dzień. Analizując niektóre sytuacje, doszłam do przykrych wniosków:
- Chciałabym zareagować inaczej, na relację mojego synka z prób do przedszkolnego przedstawienia, która przepełniona była emocjami i podekscytowaniem. Zamiast odzwierciedlenia i okazania entuzjazmu, w tamtym momencie stać mnie było na „bezpłciowe” skinienie głową i poklepanie po ramieniu. W głowie analizowałam ilość obowiązków, które mam jeszcze do wykonania przed końcem dnia: obiad na jutro, kostium strażaka na przedstawienie, odpowiedź na służbową wiadomość…poprzeczka jest postawiona wysoko.
- Nie cieszyłam się również 15 minutami błogiego spokoju, podczas których chłopcy zgodnie bawili się kinetycznym piaskiem. W tym czasie nerwowo przebierałam nogami, wyobrażając sobie piaskowy bałagan, który przyjdzie mi niebawem posprzątać.
Pomyślałam: [su_quote]„Brawo ja! I co z tego, że odhaczyłam wszystkie punkty z listy? Co z tego, że na koniec dnia zadaniowy bilans jest na plusie? Czy moje dzieci też są kolejnym punktem do zrealizowania? Nie taką matką chce dla nich być.”[/su_quote]
Skądś to znasz? Zdarza Ci się miotać pomiędzy podobnymi emocjami, borykać z takimi myślami?
Mamą być
Gdy tak sobie rozmyślam o macierzyństwie, o byciu mamą to nachodzi mnie refleksja, że w dzisiejszych czasach bardzo trudno jest nią być. Jako kobiety, pełnimy tak wiele ról społecznych, realizujemy się na kilku płaszczyznach zarówno zawodowych, jak i osobistych. Na przestrzeni lat wywalczyłyśmy równouprawnienie, a razem z nim w pakiecie otrzymałyśmy bagaż kolejnych obowiązków. Z roku na rok, biorąc na swoje barki coraz więcej, zapomniałyśmy co nieco odstąpić bliskim.
Do tego mamy nieograniczony dostęp do Internetu, który aż kipi od poradników przepełnionych wskazówkami, dotyczących tego, co jest dla Twojego dziecka najlepsze, najwłaściwsze i naj do potęgi. Siadasz przed monitorem, przeglądasz wujka Googla i w sekundzie dowiadujesz się, że kaszka, którą zaserwowałaś na kolacje swojemu dziecku, która jeszcze wczoraj była najbardziej rekomendowanym produktem w swojej kategorii, dziś jest już do bani…
I bądź tu matko mądra?
O ile łatwiej miały nasze mamy, które nie miały dostępu do takich źródeł informacji. Wtedy intuicja była ich najlepszym doradcą.
Naszym sprzymierzeńcem nie są również media społecznościowe, które kreują nierealistyczny obraz idealnej matki. Ona – niczym super bohaterka rewelacyjnie radzi sobie w każdej sferze. Jest tak doskonale zorganizowana, że w ciągu doby spełnia się zarówno na gruncie zawodowym, jak i osobistym. Tymczasem Ty ledwo wyrabiasz się na zakręcie, ogarniając rodzinny grafik, a gdzie tu dalej?
I nawet jeśli wiesz, że to wszystko jest tylko fikcją, nadmuchaną bańką mydlaną, to w głębi duszy, ma to wpływ na Twoje samopoczucie i zadowolenie z codzienności.
Dlaczego tak się dzieje?
Każdy dzień zaczynamy z najlepszymi intencjami, z zamiarem wygospodarowania czasu na „nawiązanie kontaktu” i cieszenie się chwilami spędzonymi z dziećmi, naszymi małymi ludźmi – ukochanymi ludzikami.
Obowiązki zawodowe przeplatające się z domowymi zadaniami pochłaniają większość naszego czasu i uwagi. Wszystko piętrzy się w oczach, byłoby idealnie, gdyby doba była z gumy, ale niestety nie chce się rozciągnąć. Dodatkowo nakarmione poradnikowymi złotymi radami i zdjęciami idealnych rodzin – mamy dość. W pewnym momencie nasza wytrzymałość osiąga kres i pojawia się tzw. zmęczenie materiału, niezadowolenie, frustracja poprzeplatane z wyrzutami sumienia.
Przecież nie jesteśmy opętanymi maniaczkami wymyślającymi sobie zadania na wyrost. One po prostu realnie istnieją, ale jakoś same nie chcą się zrealizować.
Chcemy uczestniczyć w tym, co ważne dla nas i naszych pociech. Chcemy „cieszyć się tym, że możemy być i jesteśmy mamami, tylko jak to zrobić, jak znaleźć na to czas i złoty środek?
Gdzie tkwi sekret tak często powtarzanego sloganu „macierzyństwem powinnaś się cieszyć”? Czy jesteśmy w stanie cieszyć się nim na co dzień? Jak tego dokonać, jak doceniać ten fakt będąc zapracowaną mamą?
Co nam przeszkadza w cieszeniu się macierzyństwem
Kilku winowajców wymieniłam już wcześniej. Do wygórowanych wymagań, nierealnego i niedoścignionego wizerunku matki polki powinien dołączyć jeszcze jeden czynnik – anatomiczny.
Mam na myśli nasz, nastawiony na przetrwanie mózg. To on dzięki stosowaniu wypracowanych strategii i mechanizmów obronnych umożliwia nam funkcjonowanie nawet pod wpływem silnego stresu, a w sytuacji zagrożenia pozwala nam podjąć odpowiednio szybką reakcję.
Co to oznacza?
Na przykład to, że dzięki temu, w ciągu dnia możemy automatycznie wykonywać wiele, różnorodnych zadań, bez zastanowienia się nad ich przebiegiem. W przeciągu 10 minut możemy posiekać warzywa na obiad, łagodzić konflikty pomiędzy rodzeństwem i ponownie uruchomić pralkę (kluczowe jest tu to ponownie ;-)). A wszystko to jest możliwe dzięki pamięci niejawnej – automatycznej.
Pamięć niejawna pomaga nam w osiąganiu mistrzostwa w wielozadaniowości, która jest niezbędna do przezwyciężenia codziennych trudności, skraca i ułatwia proces działania. Wykorzystujemy ją, gdy całą familię dopada grypa żołądkowa, wtedy jednocześnie musimy być pielęgniarką, praczką i sprzątaczką. Jest jednak pewne ryzyko, okazuje się, że pamięć niejawna może wpędzić nas w niemałe kłopociki.
Wspomniane trudności mogą pojawić się, gdy zbyt często, wręcz regularnie angażujemy się w automatyczne działania, funkcjonujemy na auto-pilocie. Innymi słowy, jesteśmy produktywne, ale nie – aktywne, nie angażujemy się w celowe działania. To nieco paradoksalne, bo z jednej strony ludzki mózg zaprogramowany jest, aby przetrwać i działać pod wpływem stresu, z drugiej strony natomiast stres blokuje i uniemożliwia jego rozwój.
Na szczęście, dzięki najnowszym badaniom poświęconym funkcjonowaniu mózgu, możliwe jest opracowanie skutecznych metod przerywających tryb autopilota, dzięki czemu w bardziej świadomy sposób możemy podchodzić do codzienności i przede wszystkim do macierzyństwa.
O 3 prostych technikach, które pozwolą Ci w pełni cieszyć się z byciem mamą przeczytasz w drugiej części wpisu, o tu => klik
A Ty, jakiego rodzaju przeszkody napotykasz na swojej drodze do szczęśliwego macierzyństwa?
Być może zainteresują Was również:
- Najważniejsza rzecz, którą powinnaś zrobić, gdy znów nakrzyczysz na swoje dziecko
- 3 pytania, które powinnaś zadać swojemu dziecku przed snem
- Opanuj się mamo! Poznaj sposób na spokojne macierzyństwo
- Jak wspierać rozwój emocjonalny dziecka
- Jak pomóc dziecku radzić sobie z agresją rówieśników
- Czym są napady złości u małego dziecka i jak sobie z nimi radzić
- Jedno zdanie, które zainspiruje dziecko mówiące „nie dam rady”
- Najważniejsza umiejętność, której powinno się nauczyć każde dziecko
- Rodzicu przeproś swoje dziecko. O nauce przepraszania słów kilka…
